Blue Lady
1983 - Director : Picq, Charles
Choreographer(s) : Blue Lady (Italy)
Present in collection(s): Maison de la Danse de Lyon , Saisons 1980 > 1989
Video producer : Maison de la Danse
Integral video available at Maison de la danse de Lyon
Blue Lady
1983 - Director : Picq, Charles
Choreographer(s) : Blue Lady (Italy)
Present in collection(s): Maison de la Danse de Lyon , Saisons 1980 > 1989
Video producer : Maison de la Danse
Integral video available at Maison de la danse de Lyon
Blue Lady
On October 11th 1983, Carolyn Carlson premièred “Blue Lady” at La Fenice in Venice. The piece made a huge impact, and would be performed all over the world during the ten years that followed. “Blue Lady” marked the blossoming of a major choreographer and performer who had reached an artistic maturity and remarkable plenitude of movement. The choreographer's Californian childhood inspired this piece: it infuses the dance with tenderness, gaiety and nostalgia for moments from her past. Carolyn Carlson sets up a dialogue between her interior world and the stage where her slender silhouette turns tirelessly, lightly, while her feet lightly brush the floor or linger as if they would sink into it. The perception of human horizons weaves the framework of “Blue Lady”, a fascinating gallery of female portraits which embraces the span of one life.
Source : CCN Roubaix Nord-pas-de-Calais
More information : carolyn-carlson.com
Blue Lady
Picq, Charles
Author, filmmaker and video artist Charles Picq (1952-2012) entered working life in the 70s through theatre and photography. A- fter resuming his studies (Maîtrise de Linguistique - Lyon ii, Maîtrise des sciences et Techniques de la Communication - grenoble iii), he then focused on video, first in the field of fine arts at the espace Lyonnais d'art Contemporain (ELAC) and with the group « Frigo », and then in dance.
On creation of the Maison de la Danse in Lyon in 1980, he was asked to undertake a video documentation project that he has continued ever since. During the ‘80s, a decade marked in France by the explosion of contemporary dance and the development of video, he met numerous artists such as andy Degroat, Dominique Bagouet, Carolyn Carlson, régine Chopinot, susanne Linke, Joëlle Bouvier and regis Obadia, Michel Kelemenis. He worked in the creative field with installations and on-stage video, as well as in television with recorded shows, entertainment and documentaries.
His work with Dominique Bagouet (80-90) was a unique encounter. He documents his creativity, assisting with Le Crawl de Lucien and co-directing with his films Tant Mieux, Tant Mieux and 10 anges. in the 90s he became director of video development for the Maison de la Danse and worked, with the support of guy Darmet and his team, in the growing space of theatre video through several initiatives:
- He founded a video library of dance films with free public access. This was a first for France. Continuing the video documentation of theatre performances, he organised their management and storage.
- He promoted the creation of a video-bar and projection room, both dedicated to welcoming school pupils.
- He started «présentations de saisons» in pictures.
- He oversaw the DVD publication of Le tour du monde en 80 danses, a pocket video library produced by the Maison de la Danse for the educational sector.
- He launched the series “scènes d'écran” for television and online. He undertook the video library's digital conversion and created Numeridanse.
His main documentaries are: enchaînement, Planète Bagouet, Montpellier le saut de l'ange, Carolyn Carlson, a woman of many faces, grand ecart, Mama africa, C'est pas facile, Lyon, le pas de deux d'une ville, Le Défilé, Un rêve de cirque.
He has also produced theatre films: Song, Vu d'ici (Carolyn Carlson), Tant Mieux, Tant Mieux, 10 anges, Necesito and So schnell, (Dominique Bagouet), Im bade wannen, Flut and Wandelung (Susanne Linke), Le Cabaret Latin (Karine Saporta), La danse du temps (Régine Chopinot), Nuit Blanche (Abou Lagraa), Le Témoin (Claude Brumachon), Corps est graphique (Käfig), Seule et WMD (Françoise et Dominique Dupuy), La Veillée des abysses (James Thiérrée), Agwa (Mourad Merzouki), Fuenteovejuna (Antonio Gades), Blue Lady revistied (Carolyn Carlson).
Source: Maison de la Danse de Lyon
Blue Lady
Choreography : Carolyn Carlson
Interpretation : Carolyn Carlson
Original music : René Aubry
Production / Coproduction of the choreographic work : Compagnie Carolyn Carlson, CCN de Roubaix
Production / Coproduction of the video work : Charles Picq, production Maison de la Danse 1984
Duration : 70'
No results
Our themas suggestionsLa filiation « américaine » de la danse moderne. [1930-1950] De la Modern Dance expressive à une vision moderne abstraite.
Kobiece / męskie
Spacer pomiędzy różnymi koncepcjami i przyjęciami w różnych stylach i epokach tańca.
Taniec i sztuki plastyczne
Taniec i sztuka wizualna często inspirują się wzajemnie i wpływają na siebie nawzajem. Ta droga nie może dotyczyć wszystkich form ich stosunków; stara się tylko pokazać znaczenie tworzyw sztucznych w niektórych choreografiach.
Taniec i muzyka
Relacje między muzyką a twórczością choreograficzną różnią się w zależności od prądów, w zależności od wieków.
Taniec poza sceną
Teatr sceniczny i studio to nie jedyne miejsca pracy lub wykonania utworu choreograficznego. Czasem tancerze i choreografowie tańczą na zewnątrz.
Taniec na skrzyżowaniu sztuk
Niektóre widowiska są miejscem spotkań różnych branż. Oto podgląd niektórych pokazów, w których sztuki przecinają się na scenie choreograficznej.
Rytuały
Odkryj, jak pojęcia te mają sens w różnych tańcach za pomocą tych fragmentów.
Belgijska choreografia współczesna
Kurs przedstawia różne belgijskie choreografki, którzy mają historię i uczestniczyli w tworzeniu "belgijskiego" stylu.
Przestrzeń sceniczna
Taniec odbywa się w określonym obszarze przestrzennym ... czy nie. Ten kurs pomaga zrozumieć zajęcie miejsca sceny w tańcu.